Φοβού τις λέξεις?

Και βρέχει... Τελικά δεν έχεις δουλειά σήμερα.
Τέτοια η φύση της βλέπεις.
Και κάθεσαι και αναρωτιέσαι.
Μια πρώτη ερώτηση: "Γιατί πιστεύεις ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω σου?"
Γιατί πιστεύεις ότι σου μιλάω με κάποια σκοπιμότητα?
Διότι αυτό πιστεύεις.
Κάπου εκεί στις δεύτερες σκέψεις σου.....
Δεν σου αρκεί τα λεγόμενά μου να είναι αυτά -ακριβώς αυτά- που βλέπεις?
Δεν σου αρκεί ο αυθορμητισμός της στιγμής?
Γιατί απλά ΕΤΣΙ.
Μπάς και θες να πιστεύεις νοήματα από πίσω όταν αυτά δεν υπάρχουν?
Για να ανεβάσεις το "εγώ" σου.
Και το "εγώ" αυτό, συνήθως βγάζει έναν ενδόμυχο φόβο..
Άρα τελικά φοβόμαστε?
Και τι φοβάσαι δηλαδή?
Κάποια πράγματα είναι ΑΠΛΑ.
Μην τρελαίνεσαι. Χαλάρωσε.
Είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Όσο απλά στα λέω!
Και το "γαμώτο" όταν χάνεται, όταν εξασθενεί η επικοινωνία. Επειδή τελικά φοβήθηκες?
Μα τι ακριβώς?
Την μια έξτρα παράγραφο? Τον ίσως έξτρα προβληματισμό? Την έξτρα ανάγνωση?
Ή μήπως το χιούμορ που απλά δεν εξέλαβες αυτούσιο ως έχει?
Συνθέτουμε μια παράγραφο... Και την κάνουμε όσο πιο περιγραφική μπορούμε.
Όχι για να κρύψουμε από πίσω πιο πολλά από αυτά που λέμε. Όχι.
Αλλά για να δώσουμε την εικόνα της περιγραφής μας,
όσο πιο έντονα γίνεται και στην οπτική του άλλου.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις λένε...
Αν δεν την έχεις, βάζεις τις "χίλιες" λέξεις στην θέση της.
Όπως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο.. Η εικόνα δεν είναι έτοιμη.
Την πλάθεις εσύ ο ίδιος! Η μαγεία του γραπτού λόγου επίτρεψέ μου.
Διαφορετικά θα γράφαμε δια-τυπώνοντας εικόνες και όχι λέξεις!
Τι τα περιπλέκουμε όλα τόσο ποτέ δεν το κατάλαβα...
Αν το καλοσκεφτείς είναι κρίμα. Χάνουμε πολλά έτσι.. Τα απλά. Τα όμορφα.
Στο κάτω-κάτω δεν είμαστε ρομπότ. Ή μήπως και όχι?
Όχι δεν είμαστε. Αν λειτουργείς με κουμπιά ε τότε συγχώρα με, δεν το'χω!
Δεν με νοιάζει τι είσαι. Αν ξέρεις εσύ ο ίδιος, αυτό μου αρκεί καλύτερα.
Αλλά αν νομίζεις πως είσαι κάτι τόσο ανώτερο, τόσο ιδιαίτερου χειρισμού,
μίλα μονάχα με την "φυλή" σου και βάλε παρωπίδες σε οτιδήποτε άλλο σου απευθύνει τον λόγο.
Να μην χαλιέται φαιά ουσία απο κανέναν.. Και μάταια.
Η ειλικρίνεια μπορεί και να'χει κυριολεκτικά σκoτώσει αλλά αυτή που σου παραθέτω σκέψου οτι ΙΣΩΣ απλά και μόνο να σε "ξυπνήσει".
Το αν εκτιμάται βέβαια είναι άλλο δρομάκι, ας μην το περπατήσουμε τώρα!

Hey... you!

you look so alike him... but your eyes! no.
you have something so special.. so fucking special.
please don't look at me.. please don't.
my heart shakes.. my soul breaks.
why? why it has to be this way?
I remember your sight from the first time.
but i said ok... let it be i will never see him again after all.
and now... now! God are you messing around with me?
why did you do that? why now?
chemistry or what? magnetic gates... don't know, don't care.
my heart shakes like an earthquake!!
and I know that can't do much... can't do anything at all.
I see the sparkle in your eyes when we look eatch other... just for a snap..
just for a few -maybe even less- seconds!
you were a werewolf - i was a vampire.
and I feel the hell inside me, playing with my head.. and heaven at the same time.
did you feel it? oh crap!! what am i thinking?
come on WAKE UP and put yourself together.
but...... (no no no but!) yes but..... how can I help it?
pffff.. taking a deep breath... doesn't matter. doesn't really helps!
my mind is still there.... I'm not happy.. long time now... I hide it and it hurts me!
but..... that cracked "but"... can you understand me?
can you see the worlds behind the actual ones?
pffffffffff..... oh damn!
hey..... hey you! did you?
hey..... can you?
hey.....
hey you!!