Aς παραδεχτούμε κάποια πράγματα να μην κουραζόμαστε. Είμαστε το πιο παράξενο, αλλοπρόσαλλο όν. Το είδος μας είναι απο τα ελάχιστα -αν οχι το μοναδικό- που δεν θα σταματήσει να με εκπλήσει. Και οσο το παρατηρώ, όλο και πιο πολυ. Μας χαμογελάει ο αλλος, φοβόμαστε. Μας λεει μια καλή κουβέντα, φοβόμαστε. Λέει δυό καλές κουβέντες, τρομοκρατούμαστε. Καλά ασε, μην κάνεις κάνα λάθος και πείς τρεις, γιατί που να κρυφτούμε και ποιος να μας βρεί. Γιατί στην καλή κουβέντα, που δεν έχουμε μάθει να δεχόμαστε, μπορεί να έρθουν τα "ωχ γιατί;" Στην μια καλη πράξη, στο "ωχ κατι θέλει". Είμαστε ειλικρινής, και "ωχ δεν θα το αντέξουμε πάμε να την κάνουμε όσο προλαβαίνουμε". Τρεχάτε! Κύριοι, εξαφανιζόμαστε στα καβούκια μας και βάζουμε τις άπειρες μάσκες μας που τελικά χάνουμε τους εαυτούς μας. Θα βγάλεις μια και να θα είναι σε ετοιμότητα μια άλλη απο κατω. Σαν το κρεμμύδι ενα πράμα. Καθαρίζεις-καθαρίζεις και εχει κι αλλο-κι αλλο. Ποιοι είμαστε τελικά; Μπα, μην κάνεις το λάθος να απαντήσεις. Κάπου θα το χάσεις, κάπου θα χαθείς. Αναρωτιέμαι έτσι και πέσουν όλες αυτές οι μάσκες, έτσι και ήμασταν όλοι πραγματικά και όσο πιο αγνά οι εαυτοί μας, τι στο καλο θα γινόταν; ΧΑΟΣ; Ή μήπως στην τελική θα ήταν όλα πολυ πιο απλά, πιο ξεκάθαρα, πιο απτά, πιο προσιτά; Αυτό είναι όμως που ονομάζεται για πολλούς το "χάος". Γιατι εκει πολλοι χάνουν τον μπούσουλα. Διαχειριζόμαστε τις μάσκες πολύ πιο εύκολα, τι συμβαίνει; Οι ψυχές μας σκιαγραφίζονται στα μάτια μας ρε. Πρεπει να'σαι πολυ καλος "ηθοποιός" για να ξεφύγεις απο αυτο. Πολλή κακία για το τιποτα. Πολύς φόβος για το τίποτα. Πολλή έλλειψη ανθρωπιάς για το ΤΙΠΟΤΑ. Στα τρένα φίλοι μου στα τρένα. Τσάφ-τσούφ να προλάβεις την μάσκα σου. Οι όσοι με τα κότσια θα φανούν, δεν θα τους φάει η μάζα. Και αυτό είναι κάτι που το πιστεύω. Ίσως να ταλαιπωρηθούν ένα τσίκ παραπάνω, μπορεί. Αλλά δεν θα χαθούν. Οι υπόλοιποι καλη συνέχεια με τις μάσκες μέχρι να γίνουν ενα με δαύτη. Και όσο για αυτο, θα'ναι υπερβολή μόνο για όσους δεν ΒΛΕΠΟΥΝ παρα μόνο ΚΟΙΤΑΝΕ. Ε νομίζω είναι ή ώρα to spot the differences. Cheers!

"Mixcloud Top 20: "Bombtrack Damage" (radioshow 02/07/14) is now 16th in the Instrumental chart."

"Bombtrack Damage" (radioshow 02/07/14) by E.T. on Mixcloud

Βρακιά Τέλος

Τι χασούρα και δαύτη? Ρε δεν με νοιάζει.. Δεν.
Ξύπνααααααα... Αν με πέρασες χαζή είναι επειδή έτσι θέλω. Εγώ το θέλω οχι εσύ. Εγω.

Και αν φοράς πάνα δικαιωμά σου. Αυτή θες εσυ και την φοράς. Εσύ.
Αυτό δεν πάει σε εσένα. Πάει όμως και σε εσένα και σε εσένα.
Ναι και σε εσένα που δεν νομίζεις οτι πάει... Ρε σου πάει.
Και σου πάει μια χαρά.
Μην δίνεις το βρακί σου φίλε, μην. Θα στο πάρουν, θα στο χέσουν και θα στο δώσουν τριβοντάς το στη μούρη σου. Και εσυ? Εσυ θα το παίζεις για μια ακόμα φορά σαν να μην τρέχει κάστανο. Γιατί? Γιατί μπορεί και όντως τελικά να'σαι η ταμπέλα του μαλάκα που σου φόρεσαν. Και στο κεφάλι σου φωνάζεις "ΣΚΑΣΕ!!!".

Και εσυ συνεχίζεις φίλε μου να με περνάς για μαλάκα.
Ψάχνεις κορόιδα? Θέατρο του παραλόγου? Ηρθες στην λάθος παράσταση λοιπον.
Βγάζεις τον κάθε κομπλεξισμό σου με τον χείριστο τρόπο πάνω σε αυτούς που σου ξηγούντε σπαθί??? Σοβαρά τώρα ε? Και αποκαλείται και τάχα μου αυτο πως?
"ειλικρίνια"? Μπας και αποκαλείται "ρε δεν παμε καλα"??? Καθόλου.
Κακά υφάκια. Κακές ματιές. Τα'χω δει και εχω σιωπήσει. ΕΛΕΟΣ.
ΦΙΛΕ μην φιλάς εκει που χέζεις και μην χέζεις ομως εκει που φιλάς.
ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ. Τι έχει συμβεί ρε παιδια? Κουνάω το κεφάλι μου μπας και νιώσω οτι οκ δεν το ζω ειναι ΛΑΘΟΣ. Χαμπάααααααααρ! Κανείς.
Γελοιότητα πλεον.
Δεν θα μπω στο τριπάκι σου. Σε κανενός. Για κανένα λόγο.
Ούτε το κεφαλάκι μου πουρέ. Οχι. Δεν θα παρω, ευχαριστώ.
Βλέπω, αντιλαμβάνομαι.... Απλά το φάουλ μου είναι οτι σιωπώ!
Μπας και. Μπάς και χαμπαριάσει κανεις άνθρωπος μόνος του.
Καταντάει εξανλητικό. Με πιάνεις?
Σαν πολλά κλειδιά δεν πήρες? Ε, τι λες?
Σαν τίποτα δεν δίνεις? ΤΙΠΟΤΑ. Και θες και άλλα.
Χμμμ... Εκμετάλευση? Τάχα δεν καταλαβαίνω? Δεν παίζω έτσι, σορρυ.
Εκτίμηση μηδέν. Οχι. Οχι αλλο πως το λενε?
Δείξε κάτι. Οτι νιώθεις και οχι αλλο τάχα μου και καλα.

Πάει ξεθώριασε αυτο. Πέρασε η μπογιά του.

Είπαμε αυτό δεν πάει σε εσένα ούτε σε εσενα.
Πάει και σε εσενα όμως. Ακόμα και σε εσενα. Αντιλαμβάνεσαι?
Οχι? Δεν πειράζει. Δεν χρειάζεται. Αφου δεν το'κανες ως τώρα... Τώρα?
Αν μυγιάστηκες, θα΄χεις τους λόγους σου. Κράτα τους. Μελέτησε τους κιόλας.
Αλλα εγω απο μελέτη μπουχτησα. Νησάφι.
Χαθήκαμε όλοι στη μετάφραση γιατι δεν ακουμε. Δεν νιώθουμε.
Δεν βλέπουμε. Μόνο κοιτάμε. Χάνοι.
Γαμωεγωισμός. Το πετσί μας και η πάρτη μας.
Α ρε μανούλα μου, καλά τα'λεγες εσυ. Δίνεις ψυχη (βλ. βρακί) και σε "πατούν".
Ε πάρτο και αλλιώς λοιπόν. Βρακιά, τέλος.

Μη Με Σταματάς

Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.
Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ'του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν'αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.
Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ'τα σχοελεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.
Οι τράπεζες γεννάνε τους "ληστές".
Οι φυλακές τους "τρομοκράτες".
Η μοναξιά τους "απροσάρμοστους".
Το προϊόν την "ανάγκη".
Τα σύνορα τους "στρατούς".
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν'αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.
Να κάνουμε ποιήμα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
ΣΕ ΑΓΑΠΩ
Και δεν με σταματάς, δεν ονειρεύομαι. Ζω.
Απλώνω τα χέρια
Στον Έρωτα στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ'την αρχή.
Υπερασπίζομαι την ΑΝΑΧΙΑ.

- Κατερίνα Γώγου -

Φοβού τις λέξεις?

Και βρέχει... Τελικά δεν έχεις δουλειά σήμερα.
Τέτοια η φύση της βλέπεις.
Και κάθεσαι και αναρωτιέσαι.
Μια πρώτη ερώτηση: "Γιατί πιστεύεις ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω σου?"
Γιατί πιστεύεις ότι σου μιλάω με κάποια σκοπιμότητα?
Διότι αυτό πιστεύεις.
Κάπου εκεί στις δεύτερες σκέψεις σου.....
Δεν σου αρκεί τα λεγόμενά μου να είναι αυτά -ακριβώς αυτά- που βλέπεις?
Δεν σου αρκεί ο αυθορμητισμός της στιγμής?
Γιατί απλά ΕΤΣΙ.
Μπάς και θες να πιστεύεις νοήματα από πίσω όταν αυτά δεν υπάρχουν?
Για να ανεβάσεις το "εγώ" σου.
Και το "εγώ" αυτό, συνήθως βγάζει έναν ενδόμυχο φόβο..
Άρα τελικά φοβόμαστε?
Και τι φοβάσαι δηλαδή?
Κάποια πράγματα είναι ΑΠΛΑ.
Μην τρελαίνεσαι. Χαλάρωσε.
Είναι τόσο απλά όσο φαίνονται. Όσο απλά στα λέω!
Και το "γαμώτο" όταν χάνεται, όταν εξασθενεί η επικοινωνία. Επειδή τελικά φοβήθηκες?
Μα τι ακριβώς?
Την μια έξτρα παράγραφο? Τον ίσως έξτρα προβληματισμό? Την έξτρα ανάγνωση?
Ή μήπως το χιούμορ που απλά δεν εξέλαβες αυτούσιο ως έχει?
Συνθέτουμε μια παράγραφο... Και την κάνουμε όσο πιο περιγραφική μπορούμε.
Όχι για να κρύψουμε από πίσω πιο πολλά από αυτά που λέμε. Όχι.
Αλλά για να δώσουμε την εικόνα της περιγραφής μας,
όσο πιο έντονα γίνεται και στην οπτική του άλλου.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις λένε...
Αν δεν την έχεις, βάζεις τις "χίλιες" λέξεις στην θέση της.
Όπως όταν διαβάζεις ένα βιβλίο.. Η εικόνα δεν είναι έτοιμη.
Την πλάθεις εσύ ο ίδιος! Η μαγεία του γραπτού λόγου επίτρεψέ μου.
Διαφορετικά θα γράφαμε δια-τυπώνοντας εικόνες και όχι λέξεις!
Τι τα περιπλέκουμε όλα τόσο ποτέ δεν το κατάλαβα...
Αν το καλοσκεφτείς είναι κρίμα. Χάνουμε πολλά έτσι.. Τα απλά. Τα όμορφα.
Στο κάτω-κάτω δεν είμαστε ρομπότ. Ή μήπως και όχι?
Όχι δεν είμαστε. Αν λειτουργείς με κουμπιά ε τότε συγχώρα με, δεν το'χω!
Δεν με νοιάζει τι είσαι. Αν ξέρεις εσύ ο ίδιος, αυτό μου αρκεί καλύτερα.
Αλλά αν νομίζεις πως είσαι κάτι τόσο ανώτερο, τόσο ιδιαίτερου χειρισμού,
μίλα μονάχα με την "φυλή" σου και βάλε παρωπίδες σε οτιδήποτε άλλο σου απευθύνει τον λόγο.
Να μην χαλιέται φαιά ουσία απο κανέναν.. Και μάταια.
Η ειλικρίνεια μπορεί και να'χει κυριολεκτικά σκoτώσει αλλά αυτή που σου παραθέτω σκέψου οτι ΙΣΩΣ απλά και μόνο να σε "ξυπνήσει".
Το αν εκτιμάται βέβαια είναι άλλο δρομάκι, ας μην το περπατήσουμε τώρα!

Hey... you!

you look so alike him... but your eyes! no.
you have something so special.. so fucking special.
please don't look at me.. please don't.
my heart shakes.. my soul breaks.
why? why it has to be this way?
I remember your sight from the first time.
but i said ok... let it be i will never see him again after all.
and now... now! God are you messing around with me?
why did you do that? why now?
chemistry or what? magnetic gates... don't know, don't care.
my heart shakes like an earthquake!!
and I know that can't do much... can't do anything at all.
I see the sparkle in your eyes when we look eatch other... just for a snap..
just for a few -maybe even less- seconds!
you were a werewolf - i was a vampire.
and I feel the hell inside me, playing with my head.. and heaven at the same time.
did you feel it? oh crap!! what am i thinking?
come on WAKE UP and put yourself together.
but...... (no no no but!) yes but..... how can I help it?
pffff.. taking a deep breath... doesn't matter. doesn't really helps!
my mind is still there.... I'm not happy.. long time now... I hide it and it hurts me!
but..... that cracked "but"... can you understand me?
can you see the worlds behind the actual ones?
pffffffffff..... oh damn!
hey..... hey you! did you?
hey..... can you?
hey.....
hey you!!

Κρυφτό... πίσω απο το δάχτυλό!

Τελικά αυτό που συνειδητοποιώ είναι πως θρησκείες και όλα τα παραλειπόμενα δεν παίζουν κανένα ρόλο στο ποιόν του κάθε ανθρώπου. Στην πράξη έχω γνωρίσει άτομα που λένε πως είναι άθεοι και όμως αυτά τα άτομα μου έχουν δείξει (μπορεί να είναι και τυχαίο δεν αντιλέγω) ότι έχουν πολλές περισσότερες αξίες και ιδανικά από «ατομάκια» που κουβαλάνε και καλά τον σταυρό στο χέρι και τους πιάνει το «be good for goodness sake» και το «έλα μωρέ γιορτινές μέρες τώρα μην κάνεις - δείξεις - φερθείς - σκεφτείς - λες έτσι»!

Από χαρακτήρες που ΜΟΝΟ στα δύσκολα ξερουν να απευθυνθούν σε κατι το θεϊκό και ανώτερο.

Και όταν λεω δύσκολα για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοω καποιο θεμα υγειας, κάποια ευχή για να γινει καποιος καλα κλπ αλλα δύσκολα σε ο,τι αφορά το τομάρι τους επειδη φέρθηκαν σκάρτα ή επειδή τους τρώνε οι τύψεις και παει λεγοντας…

Νομίζοντας πως ετσι όλα τελειώνουν και από την στιγμη που πηγαν μια βολτα στην εκκλησια, αναψαν ένα κερι και προσκύνησαν ΟΛΑ μεσα τους πλεον είναι ΟΚ και με καθαρη συνείδηση.

Παίρνεις  άριστα στον έλεγχο! (με τόνο πάντα μην τον ξεχνάμε)

Δεν θα ηταν πιο έντιμο και πιο ντόμπρο να πιασουν τα προσωπα στα οποια εχουν να δώσουν καποιο λογο ,κάποιο παράπονο, κάποια σκέψη βρε αδελφέ και να τα βγαλουν από μεσα τους αυτά που θελουν?

Και για όσους στενόμυαλους ή προκατειλημμένους ΟΧΙ δεν κρινω και ουτε βγαζω την ουρα μου απ’έξω, απλά παραθέτω κάποιες σκέψεις.

Αλλα ανθρώποι φίλοι και γνωστοί που πέρασαν από την ζωη μου και που γνωριζω με την ιδεολογία ή τα πιστεύω του «αθεϊσμού» έχουν ξηγηθεί συγκριτικά πολύ καλύτερα και πιο αληθινα χωρίς να μπούν καν στην διαδικασία να κρυφτούν πισω από κάτι άλλο που θυμούνται ξαφνικά.

Και αυτό είναι κάτι που καθένας θα εκτιμούσε.

Γιατί πολύ απλά για να λέμε τα πράγματα ως έχουν, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν εξιλεώνονται μαλακίες που έχουμε κάνει με το να θυμόμαστε μόνο σε κάθε γιορτινή περίοδο να ανάψουμε το κεράκι μας και να πούμε από μέσα μας ένα «συγνώμη για όποια μη καλή κίνηση ή πράξη έκανα».

Το κεράκι αυτομάτως τα αθωώνει-λύνει όλα ναι οκ!

Ξαφνικά θυμόμαστε τον καλό μας εαυτό Χριστούγεννα, Πάσχα και ούτω καθεξής…

Δεν πάει έτσι ρεεεεε…

Με λίγα λόγια δεν μετράει το ΤΙ πιστεύει ο καθένας αλλα οι πράξεις αυτές καθαυτές.

Δεν πα να λές πως είσαι και ο πάπας ο ίδιος ποσώς ενδιαφέρει τον καθένα.

Δεν εξιλεώνεται τίποτα με το να σε πιάνει 1-2 φορές το χρόνο να το παίξεις πως «λυπάσαι», πως «σκέφτεσαι», πως «νοιώθεις» και πως «αντιλαμβάνεσαι» ότι τελικά η αγάπη είναι το σημαντικό στοιχείο για να προχωρήσεις σαν άνθρωπος μέσα σου.

Τις υπόλοιπες μέρες δηλαδή τι γίνεται?

Βάζουμε απλά μια μάσκα μην μας πάρουν χαμπάρι?

Τελικά πόσο ένοχοι πραγματικά δείχνουμε και δείχνουν όλοι όσοι τρελαίνονται κυριολεκτικά αυτές τις 1-2 φορές τον χρόνο που τους πιάνει η «μανία» να μην πάει κάτι λάθος γιατί έτσι ξεγελάνε στην ουσία τους εαυτούς τους πως όλα λύθηκαν. «ουφ εντάξει τωρα που άναψα το κεράκι μου, πήγα να εκκλησιαστώ και είπα τις καλύτερες ευχές μου είμαι έτοιμος να συνεχίσω δυναμικά μέχρι του χρόνου να είμαι καλυμμένος!»

Ουάαααου εύγε συγχαρητήρια περάσατε στον επόμενο γύρο!!!

Δεν πάει έτσι μην γελιόμαστε.

Τέτοιες συμπεριφορές με «τρομάζουν» και με προβληματίζουν πιο πολύ από όσους στα λένε τουλάχιστον στα μούτρα σου και δεν το παίζουν κάτι άλλο από αυτό που έιναι. Έκει ξέρεις και τι σου γίνεται και που βαδίζεις.

Ας είσαι ότι θες. Χριστιανός, Μωαμεθανός, Αγνωστικιστής, Άθεος κλπ

Το θέμα είναι ΤΙ σόι είσαι όλες τις μέρες του χρόνου σαν άνθρωπος και όχι σαν ταμπέλα.-

Δεν βάζουμε λίγο παραπάνω αγάπη (έστω και απλά για το "γαμώτο")

να έρθουμε στα ίσα μας μωρέ? Ε καλέ μου Aγιοβασίλη? ;-)

Δεν κοστίζει τίποτα. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.

Μόνο καλύτερους θα μας κάνει.

Όλους μας!!!

Έλα εβίβες τσίν-τσίν :*)

♥ ♥ ♥

Η "τροφή" των 'λύκων'.

Ένα βράδυ ένας γέρος (ινδιάνος) της φυλής Τσερόκι,
μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων.
Είπε: "Γιέ μου, η μάχη γίνεται μεταξύ δυο 'λύκων' που υπάρχουν μέσα σε όλους μας

"Ο ένας είναι το Κακό.
- Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονία, η αυτολύπηση, η ενοχή, η προσβολή, η κατωτερότητα, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.

Ο άλλος είναι το Καλό.
- Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η ντομπροσύνη, η αλήθεια, η εντιμότητα, η φιλανθρωπία, η συμπόνοια, η γεναιοδωρία, η ευσπλαχνία..

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:
"Ποιος λύκος νικάει;"

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά...............

"ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΤΑΐΖΕΙΣ."

Όνειρο vs. Εφιάλτης

τι όνειρο και αυτό!! ή μήπως εφιάλτης?
πόσο κουλό, τρομακτικό και συγχρόνως παράδοξο και μελαγχολικό...
βλέπεις πως σε φιλάει ο κολλητός-καλύτερός σου φίλος και αδελφός (έλα μου?)
πως σε κυνηγάει το αγόρι σου για να σε σκοτώσει κυριολεκτικά (με διαδικασία τύπου "SAW")
και εσυ να νιώθεις τον τρόμο, αληθινό στο φούλ... κοιμάμαι ή το ζω στ'αλήθεια?
το άτομο που ήταν στην ζωή σου για εσένα φίλη και αδελφή να μιλάτε ώρες ατελείωτες όπως τότε,
να αγκαλιάζεστε και να δακρύζεται συνεχίζοντας τις ατελείωτες κουβέντες σας λες και θέλουν να αναπληρώσουν όσο χρόνο έχασαν μεταξύ τους! (..αχ!)
να κλαίω μεσα στον ύπνο μου την μία και απ'την άλλη να βυθίζομαι όλο και πιο πολύ...

να θέλω να πάρω αναπνοή και απλά να μην προλαβαίνω...
αμέτρητες εικόνες σαν μια συνεχόμενη αλλαγή στα σκηνικά!
"ανοίξτεεεεεεεε μου να βγωωω"... τι φωνάζεις λες και θα σε ακούσει κανείς.
εδώ είσαι μόνο εσύ και κανείς άλλος.. ίσως η αντανάκλαση σου!
τελικά το να έχεις τόσα μέσα σου στιβαγμένα σε κάνουν δύο πράγματα.. ιδιαίτερο ή ονειροπόλο.
χμμμ τωρα που το σκέφτομαι μπορει να είναι και τα δύο!
όπως και να έχει είναι αλήθεια πως μέσα μας υπάρχει ένα σεντούκι...
το δικό μου είναι σίγουρα γιγάντιο χωρίς να σημαίνει πως λειτουργεί πάντα θετικά κάτι τέτοιο.
θα χρησιμεύσει σίγουρα για να εκφραστείς... να έχεις απόψεις που να μπορείς να στηρίξεις και να βάζεις πάντοτε λίγο απο αστερόσκονη για να διώχνεις την τόση σαπίλα!
αλλά επειδή υπάρχουν διάφορα είδη ανθρώπων και δυστυχώς πολλοί μόνο σαπίλα έχουν να σου προσφέρουν, γι'αυτό εκεί μόνο να σε ξεσκίσουν ψυχολογικά μπορούν χώρις να έχουν επίγνωση στο ΤΙ κάνουν και το τι θα προκαλέσει. και συνήθως η φράση:
"μην κάνεις οτι δεν θα ήθελες να σου κάνουν" δεν τους είναι καν γνώριμη..
ούτε σαν έννοια, ουτε σαν συναίσθημα.
τι σου κάνει ένα όνειρο πια? μπάχαλο!
ή απλά σου δείχνει το ήδη υπάρχον χάος που έχεις μέσα σου...

όπως και να'χει, κανένας o νικητής, κανένας o ηττημένος ;-)

7 Νότες!

γυρνόντας απο την δουλειά είπα να πάρω τα πόδια μου σαν μεταφορικό μέσο...
κατέβαίνεις απο το λεωφορείο και ακούς...
πέρα απο το τέμπο των βημάτων σου, μελωδίες απο το mp3..
tool αρχικά, color haze στην συνέχεια και καταλήγεις με το υπέρτατο "keys to the kingdom" απο unkle.
πας μαζί με τον ρυθμό βλέποντας τα στενά με τα σπίτια και τα δέντρα ολόγυρα να σου φτιάχνουν την κατάλληλη εικόνα σαν απο βίντεο κλιπ με εσένα πρωταγωνιστή.
συνειδητοποιείς πως δεν θές να καταλήξεις κάπου, απλά να συνεχίσεις να προχωράς, δεν θές να τελειώσει η μελωδία, δεν θες να βάλεις το κλειδί στην πόρτα.
ενώ μέχρι πριν ήθελες μονάχα να χουχουλιάσεις τελικά βλέπεις πως αυτο είναι το αληθινό χουχούλιασμα...
εσύ και η κάπα σου που σε τυλίγει..
φαντάζεσαι πως θα ήταν αν μπορούσε να ανοίξει και δια μαγείας πετούσες όπως ο batman!
βρίσκεσαι στον δικό σου δρόμο.. στην δική σου πλασμένη εικόνα και δεν θες τίποτα να στο χαλάσει.
μερικά παιδιά γελούν.. κάποιοι άλλοι κοντοστέκοντε και παρακολουθούν ένα ποτήρι με λίγη ρακή σκεπτόμενοι πως είναι η τελευταία τους γουλιά γι'απόψε!
μετά και πάλι ρουτίνα.
τι όμορφο αεράκι... τα φύλλα κάνουν δεύτερα φωνητικά στο τραγούδι σου.
και τα βήματα σου, χτύποι καρδιάς που δίνουν ζωή στον ρυθμό σου...
σκυμένη με ένα σκουφί και λίγο πονοκέφαλο απο κάτω, συνεχίζεις.....
ένα υπέργλυκο σκυλάκι κάνει την βόλτα του μαζί με τον μέντορά του και δεν μπορέις παρά να πατήσεις το "pause" και να του χαρίσεις μερικά χαδάκια ενώ εκείνο σου δίνει με περίσια χάρη ένα βλέμμα γεμάτο απ'την αγάπη του =)
πόσο θα'θελες να'ναι και οι άνθρωποι τόσο αληθινοί όσο και το βλέμμα αυτο.
χωρίς να χρειάζεται να πει μια λέξη, στα λέει όλα όσα έχεις ανάγκη να δείς και όσα θα'θελες να ακούσεις με αυτό το μοναδικό βλέμμα...
ήδη νοιώθεις έτοιμος/η να βρείς τα κλειδιά και να ανοίξεις τελικά την πόρτα σου.
υπέροχο βίντεο κλίπ και το τραγούδι είχε άρτια συντονισμένες και τις 7 του νότες!
do-re-mi-fa-sol-la-si